‘In het midden van de woestijn of op zee lijkt de wereld zich eindeloos uit te strekken. Wat is het dan, dat we hopen te vinden in het hart van het doolhof? Geborgenheid? Zijn we veilig zolang we onze blik afwenden?’
In de familie van Imène zijn de vrouwen verankerd en de mannen op de dool. Toch schippert Imène haar leven lang tussen het land van haar vader Asim en dat van haar moeder Mara. Wanneer die haar betrapt op het schrijven van een liefdesbrief, moet de jonge Imène beloven om zichzelf met niemand te delen.
Als volwassene leidt ze een ongebonden leven met oppervlakkige relaties en seks. Ze verdient haar geld door deel te nemen aan focusgroepen waarin ze zichzelf telkens een andere identiteit aanmeet. Imène geeft iedereen alles wat ze willen – behalve zichzelf. Alleen een oude bekende, Levi, slaagt er soms in dichter bij haar te komen. Ze leeft, werkt en heeft lief over grenzen heen. Tot een grensagent haar identiteit in vraag stelt. Dan wordt ze genoodzaakt om zichzelf te zoeken – en recht in de ogen te kijken.
