Vertrekpunt van deze roman betreft een `gebeurtenis die zich op 17 oktober 1961 in de Franse hoofdstad heeft voortgedaan. Op die regenachtige dag wordt het personage Abdel Ozouf tijdens `n vreedzame, zij het verboden, demonstratie door beide benen geschoten. Daarop wordt deze Frans-Algerijnse voormalige politicologie-student in de Seine geworpen, zoals er meerderen die dag (en de dagen erop) in die rivier zouden belanden. Gaandeweg ontmoet Abdel Ozouf een aantal al even fictieve slachtoffers van die vermaledijde dinsdag, personages echter die banden met reëel bestaande personen onderhielden. Pas na tegen Tayeb opgebotst te zijn leert Abdel op zekere afstand te communiceren, als eerste met de oude horlogemaker Ferhat Abbas, naar zeggen een oom van de beroemde gelijknamige Algerijnse politicus
Onderlinge gesprekken, vertellingen, opgehaalde herinneringen én Abdels overpeinzingen binnen dit flottielje slachtoffers maken de allerlaatste reis tot louterende gebeurtenis. Het drietal geslaagde,
en een aantal nog onbesliste revoluties in het Arabische werelddeel maken dit boek tot must voor West-Europeanen en Arabieren, beiden belast met zowel een besmet verleden als een besmet heden.
