Zo min mogelijk eten en je afzonderen van de mensen, of juist dronken en naakt over straat lopen – wat heeft dat te maken met liefde voor God? Waarom getuigt het van liefde als je vrome burgers belachelijk maakt, als je je afkeert van de maatschappij, niet werkt en gaat bedelen?
In Soefisme. Een levende traditie laat Asghar Seyed-Gohrab zien hoe islamitische mystici vanaf de achtste eeuw op zoek gingen naar de essentie van het goddelijke door alles wat tussen de mens en God staat uit te schakelen. Het blijkt een zoektocht naar de essentie van wat ons mens maakt.
De religieuze filosofie van de islam, het soefisme, is een verinnerlijking van het geloof. Soefi’s hebben door de eeuwen heen willen aantonen hoe het mogelijk is om tot een persoonlijke verhouding met God te komen. De debatten hierover geven inzicht in de manier waarop van oudsher, en ook in deze tijd, zelfs de heiligste wetten en overtuigingen binnen de islam ontleed worden en onderworpen aan kritische analyse. Het soefisme staat hiermee lijnrecht tegenover de conservatieve orthodoxie die zich uitsluitend op de letter van het geloof verlaat.
Asghar Seyed-Gohrab (1968) is universitair hoofddocent bij de opleiding Midden-Oostenstudies aan de Universiteit Leiden. Hij heeft tal van artikelen, boeken en vertalingen op zijn naam staan. Hij is een van de editors van de achttiendelige A History of Persian Literature. Seyed-Gohrab schrijft regelmatig artikelen voor de Encyclopaedia Iranica en de Encyclopaedia of Islam. Zijn onderzoek is beloond met verschillende nwo-subsidies, waaronder een Vidi.
