Weinig woorden maar. De late oudheid lijkt zich terug te trekken in stilte. Toch merkte Nietzsche al op dat het niet de stemmen waren van Plato of Aristoteles die klonken in Athene, noch die van Cicero of Seneca in Rome, die ons bereikten. Terwijl een wereld ten onder ging, die van het Rijk en haar recht, de antieke filosofie en het antieke heidendom en christendom, beschaving en man vrouw verhouding, nam deze juist in die laatste eeuwen de beslissende vormen aan. De middeleeuwse en onze moderne wereld stoelen op de late oudheid. Fascinerende thema's zijn het verdwijnen van de grond onder de voeten van de filosofie, het Grieks; de geboorte van de tijd als slechts tijdelijk hier en nu; de val van het vlees; de rol van de vrouw; en de naderende dood. De wanden van de werkelijkheid worden nadrukkelijker en nauwer.
