De wereld in de gedichten van Hedwig Selles lijkt wel op de onze, maar je moet niet vreemd kijken als je 'een poederzachtmoedig wezen met spiegeltjes en kraaltjes en machetes' tegenkomt of boze vogels die op elke tik een meedogenloos ei leggen. Voor de lezer zijn de gedichten het enige houvast op de tocht door die wereld. Dat zijn ze voor de dichters ook: 'als een noodzakelijk raadsel, een vorm van versplinterde wiskunde, waarin je ervaart dat het ergens waar is'.
