Judith von Halle heeft een bijzonder vermogen. Zij omschrijft dit zelf als volgt: 'Het kan gezien worden als een soort 'reis in de tijd' waarbij alle zintuiglijke indrukken zoals wij die in het dagbewustzijn van het hier en nu kunnen hebben, aanwezig zijn - maar dan verplaatst naar een speciale tijd en een speciale plek. Het gaat daarbij dus niet om zogenaamde visioenen of zuiver schouwen, ook niet om imaginaties, maar om het bewust beleven van wat feitelijk op aarde is gebeurd. Het hoeven niet alleen visuele waarnemingen te zijn van personen rond het keerpunt der tijden en hun omgeving, hun cultuur en hun wijze van leven, maar elk zintuig - zoals ze ons in het dagbewustzijn ter beschikking staan - is betrokken bij de waarnemingen. Zo kan bijvoorbeeld ook de taal gehoord worden, de grond onder de voeten, kou of warmte gevoeld worden.' Vanuit deze authentieke beleving beschrijft Judith von Halle in dit boek hoe Christus zijn leerlingen het oergebed van de mensheid, het Onzevader geeft. Het is de opdracht van mensen in onze tijd om de occulte schatten van dit gebed geleidelijk weer te ontdekken.
