De Russische regisseur Andrei Tarkovski (1932-1986) behoort met Ingmar Bergman en Akiro Kurosawa tot de grote, visionaire filmmakers van de tweede helft van de twintigste eeuw. In al zijn films, van De jeugd van Ivan, die in Venetië in 1962 werd bekroond met de Gouden Leeuw, Andrei Roebljov, Solaris, De spiegel, Stalker, Nostalghia, tot aan zijn laatste Het offer, die in Cannes in 1986 met de 'Grand Prix Spécial' werd onderscheiden, legt Tarkovski telkens getuigenis af van zijn persoonlijke en poëtische visie op het leven. Hij is een archeoloog van de verbeelding en de herinnering, die in zijn verzet tegen het sociaal-realisme aansluiting zoekt bij de traditie van negentiende-eeuwse Russische schrijvers als Dostojevski en Tolstoj.
In De verzegelde tijd schrijft Tarkovski voor het eerst over zijn films. Het boek verschaft de lezer een oorspronkelijk inzicht in de persoonlijke en artistieke drijfveren van Tarkovski. Hij beschrijft uitgebreid zijn inspiratiebronnen, zijn methode van werken en zijn visie op de taak van de kunstenaar in onze tijd. Het boek bevat een groot aantal setfoto's en stills uit Tarkovski's films, aangevuld met gedichten van zijn vader, Arseni Tarkovski, en wordt gecompleteerd door een volledige filmografie.
De verzegelde tijd is vertaald door Arjen Uijterlinde.
