Sinds de start van de eredivisie in 1956 veroverden acht verschillende clubs de landstitel. In diezelfde periode bereikten liefst zevenentwintig verenigingen de finale van de KNVB-beker, waarvan meer dan driekwart daarna ook daadwerkelijk ‘Europa inging’. Voor veel clubsupporters is het winnen van de finale het hoogst haalbare succes met Europees voetbal als een onschatbare bonus. ‘De Kortste Weg naar Europa’ blikt terug op een unieke periode in de bekergeschiedenis: de jaren zestig.
Geen Nederlandse voetballiefhebber durfde in 1960 te dromen van vaderlandse successen in Europa. Toch kon hij op dat moment al kijken naar jonge talenten als Piet Keizer, Sjaak Swart, Theo Laseroms en Henk Wery, die een decennium later Europese finales zouden winnen. In de tussenliggende periode groeide de kwaliteit van het clubvoetbal in Nederland met kleine en soms grote sprongen naar het succesvolle voorjaar van 1971 waarin de winnaar van de Wereldbeker (Feijenoord) en de Europacup I (Ajax) in de eredivisie speelden. Aan de hand van tien jaar bekervoetbal volgt dit boek de ontwikkeling van een ontluikende voetbalnatie.
De strijd om de KNVB-beker is een ideaal middel om een tijdsbeeld van de jaren zestig te schetsen via opmerkelijke spelers en succesvolle clubs. Meer nog dan de competitie zijn de bekerduels hofleverancier van vreugde, verdriet, frustratie en onuitwisbare herinneringen. ‘De Kortste Weg naar Europa’ tekent vergeten verhalen op, brengt verloren foto’s terug en vindt helden uit de cup- en clubhistorie rond de KNVB-beker. Bovendien beschrijft het boek de avonturen van de bekerwinnaar of -finalist in Europa.
